Zomrela herečka DAD Anna Simková

V utorok 28. júla vo veku 89 rokov navždy opustila dosky, čo znamenajú svet, bývalá členka činohry Divadla Alexandra Duchnoviča v Prešove Anna Simková.

Narodila sa v Medzilaborciach. Svoj celý život venovala herectvu. Členkou činohry ešte vtedajšieho UND bola od roku 1946. Stvárnila nespočetné množstvo postáv rôzneho charakteru, či druhu ako napríkad Anna Kareninová (L. N. Tolstoj), Mária Stuartová (F. Schiller), Desdemona (W. Shakespeare) a iné. 

Tvorivým hľadaním v hereckej interpretácií využívala novátorské postupy emocionálne expresívneho herectva. Anna Simková mala vzácnu povahovú črtu – nezniesla polovičatosť, nezniesla aby sa za niečo musela červenať, preto vo svojom hereckom prejave bola verná svojej poetike, aj vďaka tomu si zachovala vysoký tvorivý štandard.

So svojou pokorou prijímala všetky postavy, či už hlavné alebo vedľajšie ako na scéne v divadle, tak aj v živote. Nehrala pre seba. Hrala pre diváka, ktorý bol pre ňu všetkým. Potlesk, úsmev no niekedy aj jeho slzy ju posúvali vždy ďalej a utvrdzovali ju, že to čo robí prináša aj osoh či inšpiráciu. V knihe k 60. výročiu DAD odpovedala na otázku, čo jej múzický priestor divadla priniesol takto: „Všetko na svete...radosť, veľkú radosť. Zadosťučinenie. Nevedela som predtým, čo je divadlo, ale v priebehu krátkeho času, som si ho veľmi obľúbila.“

Vičnaja jej pamjať!

Posledná rozlúčka bude 31. júla o 13:00 v Dome smútku v Prešove.

----

Вмерла акторка ТАД Анна Симкова

У віторок 28-го юла у віці 89 років навсе опустила дочкы, котры значать світ, бывша членка драматічного колектіву Театру Александра Духновіча в Пряшові Анна Симкова.

Народила ся в Меджілабірцях. Ціле своє жытя присвятила акторству. Членков драматічного колектіву іщі втогдышнього УНТ была од 1946-го року. Грала величезне множество ролей різного характеру, ці тіпу як наприклад Анна Каренина (Л. Н. Толстой), Марія Стюартова (Ф. Шіллер), Десдемона (В. Шейкспір) і іншы. 
Творчім гляданьом в акторьскій інтерпретації хосновала іноватівны поступы емоціоналного експресівного актора. Анна Симкова мала дорогоцінну характерову черту – не знесла робити на половину, не знесла, коли ся за штось мусила червеніти, зато у своїм акторьскім прояві была вірна своїй поетіці, і вдяка тому собі сохранила высокый творчій штандард.

Із свойов покоров принимала вшыткы  ролі, ці головны або неголовны – як на сцені в театрі, так і в жывоті. Не грала про себе. Грала про публіку, котра про ню была вшыткым. Аплавз, усміх, но даколи і слызы публікы єй посували все далше і укріпляли єй в тім, же тото, што робить, приносить і хосен ці іншпірацію. В книжці ку 60-ій річніці ТАД одповідала на вопрос, што їй простор муз – театру, приніс так: „Вшытко на світі... радость, велику радость. Сатісфакцію. Не знала єм перед тым, што є театер, но почас куртого часу єм собі го барз облюбила.“

Вічная їй память!