POVIČ, ŽE MI POVIČ...

Povič že mi, povič, lavočko dubova

z kym sja oblapjala, z kym sja oblapjala frajiročka moja.

A ja ti ne povim, bo to zakazano

bo na tyj lavočky, bo na tyj lavočky bylo prišahano.

Bo na tyj lavočky ťažky sľuby pali,

Ne povim, ne povim, ne povim, ne povim, by ňa porubali.

Plavala, plavala, sucha plť po voďi

poďakujme sobi, poďakujme sobi milyj na rozchoďi.

> späť

Naše obce

Zobraziť galérie

Vasyľ:
-Suť taky princezny, kotry kiď po vyslobodžiňu lipše spoznaš, ta soj poviš:
-Hospody, ta čoho ja toho neščastnoho draka/drakona zadusyv...?!