Štefan Suchyj: Jak lastivka...

Jak lastivka...



Bŷlo dobri, ale vliti,
teper’ mušu odletity
ja i moji malŷ dity.
Jak ťažko, to može znaty
lem neščastna bidna maty,
jaka pryvŷkla litaty
nad obŷsťom serdc’u milŷm...
Zbohom berezŷ dubrovŷ,
de stadočka mekotlyvŷ
pase pastŷryk rusyňskŷj.

Tak lastivka vse narikať,
jak odlitať do Afrykŷ.
Vse na začatku septembra
serdc’om jij potr’asať vira,
že s’a verne do Beskida,
de každa travka, každŷj strom
bisidu vede z hospodom.
Rozprosterty malŷ krŷla,
tak letity, bŷ s’a snyla
zemľa tota, čoloviče,
što ťa aj v sni domiv klyče.

Ne verne s’a nazad mnoha,
ta blahoslovlenna noha,
što s’a vertať domiv znova
u nadiji, že tu ščasťa
dňom i nočov čekať na ťa.
Jak lastivci, j mi tu bŷty.
Krŷlom v leti dotulyty
všŷtkŷch kras s’a, što tu vliti
taj soveršenni cilŷj rik
vse uzryť ptach i čolovik.

O, bože, tak daj nam krŷla,
bŷ v nas tuha ne zastŷla
ľubyty kraj svij a v nim spiv,
kotrŷ tŷ JeSІ sotvoryv.
Pastŷryk pidnymať kalap, -
lastivka s’a vertať nazad.
Daj nam tŷž, vsevŷšnij bože,
vernuty s’a k sobi tože!

Štefan Suchŷj: Azbukova mama (2010)